Alparslan Uğur

Hayata yeniden başlamam gerek

2017 yılı Mart ayı başında AML tanısı aldım. Yedi aylık bir kemoterapi süreci geçirdim.

Tanı konduğu günü yazarken bile zorlandığımı ifade etmeliyim. orku, telaş, panik, umutsuzluk, hüzün vs. hepsinin bir arada aşandığı bulutlu, karanlık gökyüzü resmi gibiydi duygularım. eklenmedik, olağanüstü bir şoktu. Bu durum tedavimi yapan evgili hocamla durumumu ve süreci konuşuncaya kadar devam etti.
Tedavimi yapan çok kıymetli sevgili hocamın ona “Durumum edir, tedavi şansım var mı?” diye sorduğumda bana verdiği umut dolu cevaplar, o karanlık gökyüzü tablosunun içinden parlayan bir güneş gibiydi adeta. Hayata yeniden başlamam gerek diye düşündüm. Hocam bana tedavi sürecini yaşanabilecekleri, zorluklarını ama inanıldığında ve azmedildiğinde bunun başarılabileceğini detaylarıyla anlattı. Bir mücadele vereceksem ağırlığı ne olursa olsun bunu başta çok sevgili küçük kızım, büyük kızım, sevgili eşim ve kendim için zaten yapacağımı söyledim.

Ve tedavi süreci başladı. Zorlu, meşakkatli ve bir ekip çalışması şeklinde uzunca bir süre devam eden kemoterapi süreci oldu. Biraz zayıfladım, saçlarım döküldü, ara ara eklem ağrılarım, ağız yaralarım, başka birtakım sıkıntılarım oldu. Hastanede bol bol kitap okudum. Televizyon izledim, müzik dinledim. Bana söylenen ve benden yapmamı istenen her şeye uymaya çalıştım. Ziyaretçi kabul etmedim, kişisel ve oda temizliğine azami dikkat gösterdim. Tabii buna benim kadar yanımda bulunan bir kişiyi geçmeyen refakatçilerim de oldukça dikkat etti. Ekip çalışmasından kastım; başta koordine eden hocamız, tedaviyi uygulayan kıymetli sağlık personeli, arkanızda sımsıkı duran moral motivasyonunuzu hep zirvede tutmanızı sağlayan çok çok değerli eşiniz, çocuklarınız ve size her türlü desteği sunmaya çalışan yakınlar ve arkadaşlarınız. Ve daha da kıymetli ve takdire şayan olan bu zorlu süreçte sizi tanımadıkları halde KANLARIYLA size hayat veren hayırsever insan sever o müstesna insanların hepsinin mükemmel özverili uyumlu çalışması.

Benim bu süreçte hastane ortamı veya dışarıdaki kısa dinlenme periyotlarında yaptığım en önemli şeylerin öncelikle UMUDUMU ve İYİLEŞMEYE olan inancımı asla kaybetmemek, hijyen kurallarına sımsıkı uymak, enfeksiyon riski olan yer ve kişilerden uzak durmak, iyi beslenmek, ilaçlarımı düzenli dikkatli kullanmak ve de moral ve motivasyonumu hep yüksek tutmaya çalışmak olduğunu belirtmeliyim. Tedavim devam ederken fırsat buldukça, hayatımda yer alan hobilerimi ve diğer günlük aktivitelerimi yapmaya çalışmaya, egzersizlerime, küçük ve büyük aşklarımla (sevgili küçük kızım ve büyük kızım) ve arkamda her zaman destek ve pozitif motivasyonunu hiç esirgemeyen kıymetli eşimle vakit geçirmeye eğlenmeye devam ettim. Yıllardır elimden düşmeyen bağlamamın tellerine her fırsatta dokunmayı onunla dertleşmeyi eğlenmeyi ihmal etmedim. Bugün hayat devam ediyor. Ailemle birlikteyim. Mutluyum. Çok çok şükrediyorum. İşime devam ediyorum. Ben hekimim. Kendi alanımla ilgili insanlara sağlık hizmeti vermeye devam ediyorum. Daha dikkatli ve daha özenle yaşamaya çalışıyorum. Egzersizlere, yürüyüşe ve müzikle ilgilenmeye devam ediyorum. Ailemle küçük prensesimle çok daha keyifli zamanlar geçirmeye gayret ediyorum.

Her şeyde bir hayır vardır bakışıyla, hayat güzeldir anlayışıyla, moral motivasyonumu en üst düzeyde tutmaya gayret ederek yaşamaya çalışıyorum.
Bugünlere gelebilmemde başta tedavimi yapan çok çok kıymetli, saygıdeğer sevgili hocam olmak üzere aileme yakınlarıma KAN desteği olan o müstesna insanlara sonsuz sevgi ve saygılarımı sunuyorum. Teşekkürler…